“คุณหมอมาแล้วๆ.. ” เสียงคนไข้มะเร็งร้องทักทาย พร้อมกับส่งรอยยิ้มและตาเป็นประกายมาหาฉัน วันจันทร์ของทุกอาทิตย์ จะเป็นวันนัดพบปะพูดคุยของฉันกับคนไข้มะเร็ง เราทุกคนจะแลกเปลี่ยนประสบการณ์ความรู้กันอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาการข้างเคียง หรือความรุนแรงของโรคที่เพิ่มขึ้น บางครั้งก็ได้ความรู้ใหม่เพิ่มจากคนไข้มาอีกต่างหาก จากการพูดคุยกันหลายๆครั้ง จะเจอคนไข้อยู่ 2 ประเภทใหญ่ๆด้วยกันคือ คนไข้ที่หาความรู้ทางวิทยาศาสตร์ คนไข้ที่หาความรู้ทาง”เขาว่ามา”ศาสตร์ เห่อๆ ทางวิทยาศาสตร์พอรับได้ พอจะคุยกันเข้าใจ เพราะแต่ละเรื่องมีหลักฐานอ้างอิง หาข้อมูลยืนยันได้ว่าจริงมั้ย แต่ทาง”เขาว่ามา”ศาสตร์นี่ เภสัชรับไม่ได้จริงๆค่ะ –” ทุกครั้งจะมีเรื่องขำขันมาถามกันเป็นประจำ…

“คุณหมอ วันนี้ไม่หยุดหรอคะ?” เสียงแม่ค้าหน้าโรงพยาบาลตะโกนทักทายฉัน แล้ววันนี้มันวันอะไร ทำไมถึงต้องหยุด (ฉันคิดในใจ) อ่อ วันนี้วันอาทิตย์ .. วันพักผ่อนของใครหลายๆคน แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่ไม่ได้พักผ่อน หนึ่งในนั้น นั่นคือ ฉันเอง 🙂

คงมีคนสงสัยว่าทำไมถึงต้องมีเภสัชกรประจำหอผู้ป่วย? จริงๆ แค่มีหมอกับพยาบาล ก็น่าจะพอแล้ว? แต่ไม่ว่าอาชีพเราจะไปอยู่จุดไหนก็รู้สึกว่าจะเป็นปัญหาและอุปสรรคของคนภายนอกที่มองไปเสียหมด –“