คุณคิดว่าเงินซื้อชีวิตได้จริงหรือ?

ญาติคนไข้รายหนึ่งพูดขึ้นมาเสียงดัง หลังจากพยาบาลสาวสวยอธิบายถึงค่ารักษาพยาบาลที่คนไข้ต้องจ่ายทั้งหมดหากเข้ารับการรักษาด้วยยาเคมีบำบัดสูตรหนึ่ง (เป็นสูตรที่ราคายาค่อนข้างแพง แต่สามารถช่วยยืด ระยะเวลาการรอดชีวิตของคนไข้ได้)

“จ่ายเงินซื้อชีวิตสินะ จริงๆ สุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดี แล้วจะรักษาไปทำไม?”

คนไข้รายอื่นที่นั่งรอตรวจถึงกับหันมามองด้วยสีหน้าไม่พอใจ คนไข้มะเร็งรายหนึ่งจึงพูดขึ้นมาว่า…

“ก็จะไม่ให้มีชีวิตอยู่ต่อ ดูนั่นดูนี่อีกซักหน่อยหรอ ถึงรู้ว่าสุดท้ายก็ตาย แต่ก็ยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อนะ ถ้าตัวเองเป็นมะเร็ง จะรู้สึกยังไง”

หลังจากเห็นเหตุการณ์ไม่ค่อยสู้ดีนัก ในฐานะเภสัชกรจึงต้องอธิบาย และปรับทัศนคติให้ญาติคนไข้และคนไข้รายอื่นๆเข้าใจ

ความคิดของเภสัชนะคะ การที่บอกว่า…

“เงินซื้อชีวิตได้” นั่นมันก็ถูก เพราะยาเคมีบำบัดส่วนใหญ่ราคาค่อนข้างแพงและถ้าใครไม่มีสิทธิ์การรักษาที่รองรับหรือต้องจ่ายเงินเอง อาจจะลำบากหน่อย แต่มันก็ยังมีสูตรที่จ่ายถูกลงมา แต่ประสิทธิภาพการรักษาอาจไม่ดีเทียบเท่า ต้องขึ้นอยู่กับว่า คนไข้มีความสามารถที่จะจ่ายได้มากน้อยแค่ไหน

แล้วที่บอกว่า “จะจ่ายแพงไปทำไม สุดท้ายก็ตายอยู่ดี” อยากให้ลองมองมุมกลับว่า “ถ้าคุณเป็นมะเร็ง คุณจะอยากมีชีวิตอยู่ต่อรึเปล่า?”

เราเลือกไม่ได้ว่าเกิดมาแล้วจะเป็นหรือไม่เป็นโรคนี้ บางทีมันก็เป็นเรื่องของกรรม จริงๆ แล้วการมีชีวิตอยู่ต่อไป อาจดีตรงที่ ได้มีเวลาเหลือ ที่จะได้ทำบุญ และทำประโยชน์เพื่อคนอื่น อาจไม่ส่งผลในชาตินี้ แต่ชาติหน้า เราอาจจะได้พบเจอแต่สิ่งที่ดีและไม่ต้องเป็นมะเร็งอีกไงคะ (เอาธรรมะเข้าสู้)

และแล้วเหตุการณ์ก็สงบลง…

แต่ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากให้ภาครัฐช่วยสนับสนุนสิทธิการรักษาเรื่องค่ายาคนไข้มะเร็ง เพื่อให้คนไข้แต่ละคนได้มีโอกาสในการมีชีวิตรอดเท่าเทียมกันค่ะ

เพราะทุกคนต่างก็ต้องการ “โอกาส” โดยเฉพาะคนที่มีเวลาเหลืออยู่บนโลกนี้ไม่มาก เพราะ “โอกาส” ที่เขาได้รับอาจช่วยต่อลมหายใจของเขาได้นะคะ

เรียบเรียงโดย อยู่กับยา